Dworzec Gdański w Warszawie wsławił się masowym wyjazdem pewnej części obywateli PRL-u po marcu 1968. Mało kto jednak wie, że już wcześniej było to miejsce wyjątkowe. W tamtejszym bufecie można było niekiedy dostać świeżutką bułkę z masłem i szynką i w dodatku nawet bez kolejki. Czym była szynka w tamtych czasach, niech świadczy fakt, że sam Gomułka się na niej przejechał. Kiedy KC PZPR podniosło ceny na wędliny, tłumaczył robotnikom, że cena szynki ich nie dotyczy, bo i tak przecież ich na nią nie stać.
Atrybutem władzy niepodzielnej zawsze jest jej arogancja. A jak ta buła z szynką ma się do naszych czasów? Wygląda na to, że tylko patrzeć, jak Unia Europejska wyda dyrektywę o zakazie spożywania jej w miejscach publicznych. Do takiego przypuszczenia skłania mnie przypadek, jaki zdarzył się w Paryżu. Jakiś Francuz ośmielił się jeść bułkę z szynką w miejskim środku komunikacji, czym uraził uczucia religijne jadących z nim Arabów, którzy w przypływie słusznego gniewu pobili Francuza. Myślę, że jest to wystarczający powód, żeby w całej Europie zakazać jadania bułek z szynką w miejscach publicznych.
mój mąż też miał „sprawę” bułki z szynką. Otóż pracując jako redaktor techniczny w jakimś tygodniku, drukowanym na Marszałkowskiej w drukarni „Zycia” dostał nagle ingerencję cenzury. Powodu nie było bo pisemko banalne a tekst tym bardziej. Konkretnie zakwestionowano kawałek opowiadania o treści „referent jadł na śniadanie bułkę z szynką”. Cenzorzy zawzięli się na ten tekst i zdjęli całe opowiadanie. To rozpacz, bo nie było odpowiednio dużego materiału w to miejsce a tygodnik już gotowy do druku wszystko czeka a przecież bez cenzury nic nie może ruszyć, więc prosił cenzurę, błagał i interweniował aż z łaski doprosił się zgody na publikację pod warunkiem zmiany treści na ” referent jadł na śniadanie bułkę z kiełbasą”.I tak poszło. To nie jest żart a fakt autentyczny. Paranoja.
pozdrawiam