Co gorsze: nieszczery przyjaciel, czy szczery wróg? Pierwszego trzeba zdemaskować, a drugiego wystarczy zignorować. Szczery przyjaciel zawsze na wagę złota. A jak ocenić postać, którą nazwalibyśmy „nieszczerym wrogiem”? O to najlepiej pytać potomków towarzyszy radzieckich. Oni od pokoleń stosują piramidalne kłamstwa. Dla kamuflażu demonstrują uczucia przeciwne faktycznym, udając własnych wrogów i patrzą kto się przyłączy.
Natomiast szczere okazywanie wrogości, to ulubiona rozrywka nienawistników, którzy w ten sposób się dowartościowują. Obecny (nie)rząd jest ich pełen, zwłaszcza, że powściągliwość w okazywaniu uczuć wyszła z mody, co przełożyło się też na życie prywatne.
Nie przypominam sobie, żeby moi rodzice zapewniali mnie o swojej do mnie miłości. Czy to znaczy, że mnie nie kochali? Wprost przeciwnie! Oczywistość nie wymaga deklaracji.
Natomiast fałsz, nie poparty demonstracją, łatwiej by zdemaskować. Stąd to ciągłe, publiczne obłapywanie się i zamiana pozdrowienia z „dzień dobry” na „kocham cię”. Deklaracja miłości przestała cokolwiek znaczyć.
