Archiwalne edycje biuletynu

Audio: Facebook | YouTube | MediaFire 

Lekcja pokera

odcinek 140

♦

   – Przepraszam, że ośmieliłem się zaprosić panią do domu, ale ponieważ już wcześniej była pani uprzejma złożyć mi wizytę, to mnie ośmieliło – powiedział stary człowiek, otwierając drzwi do dużego pokoju, w którym poprzednio rozmawiali. Wyglądał mizernie.

   – Nic się nie stało – odparła Dominika. – W czym mogę panu pomóc?

   – Zaparzyłem herbatę. Ale może woli pani kawę.

   – Chętnie napiję się herbaty – powiedziała, odkładając kurtkę na oparcie fotela.

   – Sprawa jest poważniejsza, niż wszyscy zakładaliśmy – powiedział gospodarz, nalewając herbatę do przygotowanych wcześniej filiżanek z cienkiej porcelany. – Proszę zobaczyć, co otrzymała moja córka. – Położył przed Dominiką najnowszy model komórki z dużym ekranem, na którym wypisane było: „Mam taśmy z nagraniem twojego męża, które wyceniam na 6 mil. zł.”

   – Trochę dziwne sformułowanie – zauważyła Dominika.

   – Też mnie to uderzyło. Przecież chodzi o życie człowieka, nie o taśmy. Na początku skłonny byłem nawet zlekceważyć całą sprawę.

   – Rozumiem, że nie domyśla się pan, kto może być autorem – Dominika zdawała się nie być szczególnie zaskoczona. – Sprawdzimy oczywiście – odparła.

   – Dużo było takich zgłoszeń?

   – Pierwsze opiewało na 5 milionów, które, jak pan wie, miał dostarczyć radca Żarski, ale porywacze więcej się nie odezwali. Następne żądanie opiewało na 3 miliony.

   – Wygląda, jakby obniżyli oczekiwania.

   – Jeżeli to ci sami.

   – Może wcale mojego zięcia nie mieli, tylko blefowali.

   – Teraz też może być blef.

   – Nie tym razem – Proszę popatrzyć na następną przesyłkę – teść posła wziął do ręki leżącą na stole komórkę i wyszukał następną wiadomość. – Proszę spojrzeć.

   Tym razem ukazało się zdjęcie. Wojciech Buchniarz siedział na nim wyprostowany. Miał usta zaklejone taśmą i robił wrażenie przywiązanego do krzesła ustawionego na tle białej ściany. Ręce były założone z tyłu, prawdopodobnie związane. Na kolanach umieszczono gazetę świadczącą o aktualności zdjęcia.

   – Mogę to zatrzymać? – spytała Dominika, biorąc do ręki komórkę.

   – Nie tylko to. Przygotowałem dla pani również to – wskazał wózek z przymocowaną torbą służący do zakupów.

   – Co to jest?

   – Proszę zajrzeć.

   Dominika ze zdziwieniem stwierdziła, że w torbie znajdują się banknoty o najwyższych nominałach popakowane w przezroczystą folię.

   – Nie przypuszcza pan chyba, że wsiądę z tym do metra? – powiedziała półżartem.

   Staruszek miał dobre chęci, ale dość naiwne pojęcie o tym jak służby bezpieczeństwa działają.

CDN

Pobierz odcinki powieści w plikach PDF. Już teraz można zamówić całość w formie e-booka za jedynie 20 zł wpłacając należność na konto Wydawnictwa TWINS (dane w stopce) oraz podając e-mail do wysyłki. 

Samobójstwo w obronie demokracji   

Wydarzenia związane z unijną „debatą nad stanem demokracji” w III RP, należy oceniać w kategorii porażki układu rządzącego. I to, co najmniej w dwóch ważnych obszarach. Po pierwsze – PiS dopuścił, by temat „zagrożenia demokracji” został sfingowany, nagłośniony i narzucony Polakom, jako wiodący motyw walki politycznej. W efekcie, od czasu powołania rządu Beaty Szydło mamy do czynienia z dwiema, głównymi narracjami. Dotyczą one konfliktu z Trybunałem Konstytucyjnym oraz aktywności tzw. KOD-u i wywoływanych przez to środowisko tematów.

Okazuje się, że po ośmiu latach katastrofy rządów PO-PSL, po rujnującej kadencji Komorowskiego, setkach najpoważniejszych afer i przestępstw, Polacy nie znajdują dziś innych spraw, jak emocje towarzyszące działaniom „obrońców demokracji”. W obszarze bieżącej polityki PiS nie dostrzeżemy nowych koncepcji, strategii i pomysłów. Nie ma wizji budowy wolnej państwowości ani publicznej debaty o patologiach III RP. Nie widać zamysłu rozliczenia poprzedniego reżimu, a tym bardziej woli naprawy krzywd, jakich doznali Polacy. Ten, kto wymyślił obecną kombinację, uderzył niezwykle celnie. Wiedział bowiem, że najsłabszym punktem PiS-u jest mitologia demokracji, a zarzut pogwałcenia tej świętości wywoła natychmiastową reakcję „obozu patriotycznego”.

Politycy partii pana Kaczyńskiego prędzej potępią antysystemowych krytyków niż przyznają, że komunistyczna hybryda nie ma nic wspólnego z państwem prawa i demokracji. Wystarczyło zatem krzyknąć – „PiS niszczy demokrację”, by zewsząd rozległy się zapewnienia o jej poszanowaniu, a partyjne i medialne pajacyki podskoczyły w rytm prostackiego wrzasku. Punktem honoru każdego polityka PiS i żurnalistów „wolnych mediów”, stała się uroczysta deklaracja o wierności ideom demokracji oraz „polemika” z zarzutami atakujących.

To niepojęte, jak łatwo wmanewrowano partię Kaczyńskiego w prymitywną kombinację i jak ogromne osiągnięto korzyści. Pierwsze miesiące – najważniejsze dla tych, którzy chcieliby dokonać autentycznych zmian, zostały stracone i upływają na roztrząsaniu tematyki narzuconej przez kilku cwaniaków. Ten ponury spektakl zastępuje prawdziwą walkę i jest namiastką rzeczywistych działań naprawczych. W oparach medialnego absurdu, nikt nie zapyta o zarzut zdrady i paktowania z wrogiem, o odpowiedzialność za zamach smoleński, o realną walkę z agenturą, ujawnienie przestępstw i draństw poprzedniego reżimu. Zwolennicy PiS są zachwyceni sprawnością, z jaką politycy tej partii podążają w zastawioną pułapkę i rezonują w rytm obcej narracji. Zachwyty sięgnęły zenitu, gdy z misją tłumaczenia polskich spraw pospieszył do Brukseli pan prezydent, zaś pani premier „dała odpór” zarzutom eurołajdaków.

Trzeba wielkich kompleksów lub niewolniczej mentalność, by w tak uwłaczających okolicznościach dostrzegać powód do dumy. Jeśli dowodem „wolności” mediów ma być kontr - ujadanie na rechot jakiegoś KOD-u, zaś objaśnianie Niemcom zasad „demokracji III RP” świadczy o skuteczności i sile tego rządu - zaiste, stłamszono aspiracje Polaków do miary nędznej i pokracznej. Przebieg tzw. debaty na forum Parlamentu Europejskiego potwierdza tezę, że rządzący zostali „wkręceni” w antypolską grę, z której nie sposób wyjść zwycięsko. Obecność premier i posłów PiS jest objawem słabości, ale też kompletnego zagubienia tego środowiska. Jeśli politycy zdają sobie sprawę – kto i w jakim celu rozpętał nagonkę - jakim prawem każą nam wierzyć, że „spokojna i merytoryczna debata” rozwiąże ten problem? Autorom widowiska nie chodzi przecież o dotarcie do prawdy ani rozwianie wątpliwości, zatem żadne, choćby racjonalne argumenty, nie mają wpływu na przebieg kombinacji. Oni osiągnęli już cel – zmuszając rząd do uczestnictwa w obcym spektaklu i (co ważniejsze) do tłumaczenia się przed zgrają lewaków i wrogów Polski.

Dziś, za sprawą ludzi, którym powierzyliśmy nasz los, każdy z głosujących za „dobrą zmianą” został postawiony pod pręgierzem i zmuszony do udzielenia odpowiedzi – dlaczego to uczynił? Uznać tak poniżającą sytuację za zwycięstwo, byłoby więcej niż idiotyzmem. To pierwszy obszar porażki. Drugi – może okazać się bardziej bolesny i brzemienny w skutkach. Jeśli od kilku tygodni ten rząd zapewnia wszem i wobec, że jest miłośnikiem demokracji i ponad wszystko szanuje prawa opozycji, a III RP to kraj kwitnących praw obywatelskich – jakże może podjąć twardą rozprawę z patologiami tego państwa lub postawić przed sądem zdrajców – obecnych „opozycjonistów”? Nietrudno zrozumieć, że każda, najmniejsza próba rozliczenia reżimu PO-PSL zostanie natychmiast okrzyknięta „polityczną zemstą” i „„pogwałceniem zasad demokracji”. Przyjdzie to tym łatwiej, że obecny rząd przyjął reguły narzucone przez przeciwnika i głosząc pochwałę „demokracji III RP” zamyka sobie drogę do wyjawienia prawdy o ostatnich ośmiu latach.

Pułapka demokracji okaże się tym bardziej skuteczna, że zastawiono ją na arenie międzynarodowej, w środowisku wrogim i dalekim od znajomości spraw polskich. To nieprzypadkowa okoliczność. Odtąd każdy łajdak, któremu chciano by postawić zarzuty, będzie mógł wylewać żale na forum PE i udowadniać, że stał się ofiarą „nagonki politycznej”. Gdyby komuś przyszło do głowy stawiać przed sądem polityków PO-PSL – niechybnie usłyszymy o okrutnym „prześladowaniu opozycji” i „zamachu na demokrację”. Tym kontroskarżeniem można zablokować wszelkie działania w sprawie Smoleńska, ale też sprawy dotyczące afer i pospolitych przestępstw. Formuła, zastosowana podczas obecnej kombinacji okaże się przydatna w każdym przypadku, w którym dojdzie do naruszenia interesów układu III RP. Można ją również zastosować do forsowania interesów niemieckich i unijnych.

Groźba wszczęcia procedur przeciwko Polsce, będzie odtąd najwygodniejszym straszakiem i argumentem tzw. opozycji. Wolno sobie wyobrazić sytuację, w której poszczególne ustawy i decyzje rządu PiS trafią pod ocenę organów unijnych i zostaną skonfrontowane z „zasadami demokracji”. Próba ukrócenia interesów korporacyjnych, zmiany ustawy o TK czy rewizji konstytucji, będzie osądzana jako „zamach” i stanie się powodem nakręcania antypolskiej histerii. Dość łatwo można zagrozić wprowadzeniem sankcji przeciwko Polsce lub posłużyć się szantażem wykluczenia nas z Unii Europejskiej. Jestem przekonany, że postawiony wobec takiej alternatywy rząd „georealistów” z PiS, uczyni wszystko, by w drodze „dialogu i porozumienia” zadowolić oczekiwania eurołajdaków. W ostateczności, Jarosław Kaczyński - słynący z poszanowania zasad demokracji, podda się jej „dyktatowi” i ogłosi przedterminowe wybory.

Jeśli nawet nastąpi dziś wyciszenie kombinacji i chwilowa zmiana retoryki, to doświadczenia płynące z reakcji PiS-u zostaną z pewnością zapamiętane i spożytkowane. Celem kombinacji jest bowiem zainicjowanie procedury obalenia tego rządu i w najbliższej przyszłości należy się spodziewać powtórzenia sprawdzonego scenariusza. Niebywała agresja i buta byłych reżimowców jest całkowicie uzasadniona i znajduje źródło w słabości obecnego rozdania. Gdyby ludzie PO-PSL stanęli przed groźbą rozliczeń i nie słyszeli po wielokroć powtarzanych zapewnień - "żadnego odwetu nie będzie", "będziemy szanowali opozycję i jej prawa" - może nie starczyłoby im odwagi na antypolską grę. Ośmieleni bredzeniem o demokracji i "zgodzie narodowej" – mogą sobie pozwolić na atak. Ponieważ PiS, nie tylko nie odważył się położyć kres zabójczej mitologii demokracji, ale nie rozpoznał celu tej gry i wraz z „wolnymi mediami” ochoczo wlazł w jej tryby - musi ponieść konsekwencję własnej słabości i głupoty. 

Aleksander Ścios   |   Bez Dekretu 

strona autorska M.Todd - zobacz tutaj

Internetowy Kabaret M.Todd - zobacz tutaj

profil M.Todd na Facebook - zobacz tutaj

kanał filmowy M.Todd na YouTube - zobacz tutaj

archiwum biuletynu - zobacz tutaj

zamów prenumeratę newslettera - kliknij tutaj