Dobre nowiny     

Szanowni Państwo! 

   Są Święta Bożego Narodzenia, radujmy się odkładając waśnie na Święty Nigdy, zwłaszcza że są i polityczne powody do radości. Dobrze się dzieje, ale media głównego nurtu sterowane  przez Ministerstwo Prawdy spod okrągłego stołu, który znajduje się w Warszawie przy ul. Czerskiej, o tym Wam oczywiście nie powiedzą.

   Udało się odwrócić niekorzystne zapisy o emisji gazów. Uznano nasz postulat, żeby uwzględniać polskie dorodne lasy jako element oczyszczający atmosferę. W ten sposób nie musimy zamykać kopalń, dając pierwszeństwo Niemcom w wydobyciu węgla.

   O wizytach głowy państwa w takich pomniejszych krajach jak Chiny, czy Ukraina też można dowiedzieć się z różnych podziemnych źródeł, bo media głównego nurtu zajęte są sprawami ważniejszymi takimi, jak ta, czy prezydencki samochód był właściwie, czy niewłaściwie zaparkowany.

   Wygląda na to, że o kluczowych sprawach dotyczących nas wszystkich dowiadywać będziemy się tylko z niszowych publikacji, które za pierwszej komuny nazywano drugim obiegiem.

   Państwu i sobie życzę w nowym 2016 roku, żeby w telewizji publicznej funkcjonariuszy propagandy zastąpili wreszcie normalni dziennikarze.

Pozdrawiam i do następnej soboty

Małgorzata Todd

Archiwalne edycje biuletynu

Audio: Facebook | YouTube | MediaFire 

Lekcja pokera

odcinek 135

♦

   Polewa przyszedł jako pierwszy. Został wpuszczony do sali konferencyjnej z „prawie okrągłym stołem”, jak ten mebel tu nazywano i usiadł na wprost okna, ale nie po to, żeby podziwiać rozległe widoki. Próbował się skupić na  sprawie, która go tu sprowadziła. Nie tylko przecież „N” miał coś do załatwienia, on też. Wiedział, że Naczelnemu mogła nie  spodobać się wczorajsza wypowiedź na antenie. Ale kto mógł to przewidzieć? Przed nagraniem ustalono, co kto ma mówić i oczywiście wszyscy mówili jednocześnie, ale temu Kacperskiemu udało się przekrzyczeć wszystkich z tym swoim nowym hasłem: „Poczucie humoru nie powinno wykluczać poczucia honoru”. Wyraźnie pił do ostatniego wystąpienia Radusia Dzidziusia, jak niektórzy złośliwcy zdążyli już nazwać naczelnego dyplomatę RP.

   Narada rozpoczęła się punktualnie i, tak jak się Polewa spodziewał, dotyczyła właśnie kandydata na kandydata na prezydenta. Wbrew jednak obawom Polewy, Naczelny wcale nie zganił go za wystąpienie Kacperskiego.

   – Jak wiecie – powiedział – byłem za kandydaturą Członka z członkiem w jednym, a kieliszkiem w drugim ręku. Trochę przypominałby króla z berłem i jabłkiem. Ale Raduś też jest milutki i nie ma wątpliwości, że jego rządy gwarantowałyby pewien prestiż. W każdym razie blondynki by na niego głosowały, a blondynek jest najwięcej w tym kraju i nie mam na myśli koloru włosów, ani nawet płci. Niestety Generał mi przekazał, że nasi wschodni przyjaciele nie byliby jednak zadowoleni. Woleliby widzieć na tym stanowisku swojego człowieka. Dlatego trzeba wesprzeć księdza-patriotę.

  – Kogo? – Polewa myślał, że się przesłyszał.

 – Tak się w PRL-u nazywało księży, którzy zgodzili się na współpracę. Nasz kandydat nie jest oczywiście ani księdzem, ani patriotą, ale pragnie przynajmniej za tego ostatniego uchodzić.

   W tej sytuacji Polewa doszedł do wniosku, że pomysł, z którym tu przyszedł, musi jeszcze zaczekać.

   – Mam też małą prośbę do panów redaktorów – „N” uśmiechnął się miło. – Chodzi o wypuszczenie kaczki.

   – Kaczorów? – wyrwało się Polewie.

  – Nie. Na nich przyjdzie jeszcze czas, może nawet całkiem niedługo. Chodzi mi o tak zwaną kaczkę dziennikarską.

  – Czego miałaby dotyczyć? – spytała redaktor naczelna jednego z magazynów kobiecych.

   – Nie czego, a kogo. Generała. Trzeba wymyślić jakiś zarzut, który dałoby się później z łatwością odeprzeć.

   Nikt nie zapytał, po co to wszystko. Stara sztuczka, którą wszyscy obecni znali. Tak się przypominało o gwiazdach, o których zaczynało być niebezpiecznie cicho.

   – Mam pomysł – wyrwał się znowu Polewa.

   – Można by w jedną aferę wmontować nawet dwóch generałów. Na przykład, że jeden drugiego werbował do NKWD.

   – Trochę to ryzykowne.

  – Ale prawdopodobne. Mogliby zaprzeczać, że w ogóle się znali w tamtych czasach.

   Jakub Polewa był zadowolony z siebie. Pokazał w tym gremium, na co go stać. Nie zdziwiło go więc wcale, że po skończonym zebraniu podszedł do niego wicemarszałek.  Z zatroskaną miną powiedział:

   – Rozumiem, że propozycja  Naczelnika przypadła panu do gustu.

   – Tej „kaczki dziennikarskiej”? – upewnił się Jakub.

   – Tak. To może zaowocować trudnymi do przewidzenia skutkami odnośnie do planu Generała. Jak pan myśli?

   – Nie wiem – odparł zaskoczony Polewa.

W wypowiedzi wicemarszałka najbardziej zaskoczył go fakt, że i on został dopuszczony do tajemnicy. Takich planów się nie rozpowszechnia,  chyba że są zasłoną dymną. Ale co miałyby zasłaniać? Przecież już nic bardziej zuchwałego w grę wchodzić nie może.

CDN

Pobierz odcinki powieści w plikach PDF. Już teraz można zamówić całość w formie e-booka za jedynie 20 zł wpłacając należność na konto Wydawnictwa TWINS (dane w stopce) oraz podając e-mail do wysyłki. 

Co nas czeka?
Deflacja, czy hiperinflacja? 

Od 2008 roku wielu inwestorów i ekonomistów ostrzega przed nadchodzącym kryzysem gospodarczym. Jest on nieunikniony z powodu nieustannie wzrastającego długu, który urósł do tak wysokich poziomów, że wpływa bardzo wyraźnie na obniżenie wzrostu gospodarczego. Skala problemów zmusiła ludzi do podjęcia dyskusji o przyszłości. Ekonomiści prześcigają się w tworzeniu możliwych scenariuszy rozwoju wypadków, by móc lepiej przygotować strategie hedgingowe na nadchodzące lata. To właśnie ta kwestia podzieliła inwestorów na dwa obozy. W pierwszym panuje przekonanie, że dojdzie do powtórki wielkiego kryzysu z lat 30. ubiegłego wieku, tyle że na skalę globalną. Przedstawiciele drugiego twierdzą natomiast, że kryzys skończy się hiperinflacją. Obie strony mają dobre argumenty na poparcie swoich tez.

Czytaj całość:   część 1   |   część 2 

Przeczytaj również: 
System bankowy w Europie powoli się rozpada 
Jaką mamy realną inflację w Polsce?
Hiperinflacja w USA i w strefie Euro 
Jak może wyglądać system monetarny po resecie 
Kredyt pod nieruchomość w czasie hiperinflacji 
Dolar – kupować czy uciekać? 
Prognozy na rok 2015 – aktywa finansowe 
Jak po cichu okradać nas z oszczędności ? 
Rzut okiem na rynek nieruchomości 
Inwestycje dla mniej zamożnych 
Ukraina - Kto jest agresorem Rosja czy NATO? 

Źródło: Independent Trader 

Finansowy aspekt walki
o demokrację

(...) Babrzę się w tym Scheissie nie bez powodu – bo oto rodowodowe towarzycho skupione w Komitecie Obrony Demokracji strasznie się oburzyło na Pawła Kukiza, że wyraził przypuszczenie, iż „obrona demokracji” w naszym nieszczęśliwym kraju jest finansowana przez żydowskiego finansowego grandziarza Jerzego Sorosa. Na to uroczyście zaprotestowali wszystkie autorytety moralne – a Cadyk wyjaśnił, że to nie grandziarz sypie forsą, tylko Królestwo Niderlandów i jeszcze jacyś płomienni obrońcy demokracji. Całe szczęście, że na pieniądzach nie pisze, że pochodzą od grandziarza, o którym powiadają, że nie tylko sypnął forsą na Majdan w Kijowie, ale w dodatku wynajął snajperów, co to strzelali do wszystkiego, co się rusza. Cikawe, jak to wszystko będzie wyglądało u nas i jak to wszystko będzie swoim mikrocefalom objaśniał redaktor żydowskiej gazety dla polaków Adam Michnik oraz jego cyngle w rodzaju pana redaktora Jarosława Kurskiego – brata Jacka Kurskiego, co to z ramienia prezesa Jarosław Kaczyńskiego ma przeprowadzić kurację przeczyszczającą w niezależnych mediach głównego nurtu.

Inna sprawa, że Fundacja Batorego jest finansowana przez grandziarza, podobnie jak Helsińska Fundacja Praw Człowieka, w której sekretarzował pan prof. Andrzej Rzepliński – dzisiaj z powodu znanej na całym świecie niezawisłości dokazujący w Trybunale Konstytucyjnym. Wszystko to powoduje, iż podejrzenia, jakoby „walka o demokrację” była w istocie dywersją lobby żydowskiego - obejmującego nie tylko piątą kolumnę w kraju, ale i antypolskie żydowskie organizacje z USA - której celem jest doprowadzenie do zewnętrznej interwencji wojskowej w Polsce, w następstwie której żydowskie organizacje przemysłu holokaustu nałożą na nasz nieszczęśliwy kraj haracz w wysokości 65 miliardów dolarów - że te podejrzenia nabierają ciężaru gatunkowego, nawet jeśli takiej pani Mai Komorowskiej jakiś filut wyperswadował, że z tą całą demokracją to wszystko naprawdę. Dodatkową poszlaką jest okoliczność, że Niemcy najwyraźniej też nie zamierzają przegapić okazji do ostatecznego rozwiązania die polnische Frage – no a Żydzi uwijają się jak w ukropie, żeby dostarczyć im pozoru moralnego uzasadnienia – jak w XVIII wieku. No i potem się dziwią, że palą nimi w piecach. 

Stanisław Michalkiewicz    |   Czytaj całość 
Wysłuchaj najnowszego felietonu Stanisława Michalkiewicza 

Manipulacja sferą poznawczo-emocjonalną jest niemal powszechna. Pewne formy psychomanipulacji spotykamy w życiu codziennym, np. w reklamach czy w handlu, które są do pewnego stopnia akceptowane przez dzisiejsze społeczeń- stwo. Inne zaś, takie jak oszustwa, szantaż czy maltretowanie psychiczne, są spo- łecznie potępiane. Począwszy od metod stosowanych w edukacji, następnie metod stosowanych w reklamie, poprzez środki propagandy oraz techniki indoktrynacji, a skończywszy na metodach kontroli umysłu.

Wynika z powyższego, iż nie należy być od nikogo uzależnionym, nie można ulegać wpływom innych, ale robić wszystko po swojemu, za wszelką cenę unikać proszenia o pomoc, nie komunikować swoich potrzeb, nie robić nigdy pierwszego kroku. Zamykać drzwi, żeby problemy innych nie docierały do nas wtedy, kiedy sobie tego nie życzymy. Zdobyć bogactwo własnymi siłami, pokazać innym własne zdolności, zadając kłam czyjemuś powąt- piewaniu w nie, przy pierwszym kontakcie nie mieć zaufania do nieznajomych, myśleć najpierw o sobie, a dopiero potem o innych. Taki obraz przekazywany jest w najpopularniejszych kolorowych czasopismach czy reklamach, a siła ich przekazu i wszechobecność nie wymagają dodatkowych uzasadnień. 

W dzisiejszych czasach jest coraz silniejszy nacisk społeczny na osiągnięcie szeroko pojętego sukcesu. Nacisk ten przejawia się we wszechobecnym dostępie do informacji powodując zamęt oraz wprowadzając chaotyczność posiadanej wiedzy. Duże znaczenie dla wielu osób ma szybki dostęp do informacji z niekoniecznie sprawdzonych źródeł. Młodzi ludzie czują ogromną presję społeczną, stąd koniecz- ność szybkiego wykazania się. Natomiast wzrost bezrobocia i biedy ma ogromny wpływ na zmianę wartości i norm moralnych. Dlatego też przedstawienie zjawiska psychomanipulacji jest celem poniższego opracowania oraz próbą zainteresowania czytelnika technikami wykorzystywanymi przez sekty podczas agitacji do udziału w nowych, często destrukcyjnych ruchach. 

Czytaj całość online lub pobierz plik PDF 

Przeczytaj również: W służbie jak w sekcie 

strona autorska M.Todd - zobacz tutaj

Internetowy Kabaret M.Todd - zobacz tutaj

profil M.Todd na Facebook - zobacz tutaj

kanał filmowy M.Todd na YouTube - zobacz tutaj

archiwum biuletynu - zobacz tutaj

zamów prenumeratę newslettera - kliknij tutaj