22 kwietnia 2023 r. | Nr 16/2023 (616)

Potęgi klucz

   Szanowni Państwo!
          „Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie". Te święte słowa przed czterystu laty wypowiedział Jan Zamoyski założyciel Akademii. Ktoś z nam współczesnych zauważył, że trudno jest porównać wychowania patriotycznego dawnego i obecnego. W okresie międzywojennym szkoła mogła uczyć patriotyzmu, bo dzieci słyszały ten sam przekaz od rodziców, w kościele i w szkole.
       W PRL-u szkoła mówiła „po radziecku”. Dzieci kacapskich konfidentów w domu i szkole słyszały to samo, a do kościoła nie chodziły. Powyrastały na internacjonalistów proletariackich, dla których „polskość, to nienormalność”. W domach o patriotycznych tradycjach dzieci wiedziały, że szkoła kłamie. Wyrastały niejako na potencjalnych „spiskowców”.

Drzewiej mawiano: „Ucz się ucz, bo nauka, to potęgi klucz”. Czy to jeszcze ma sens, kiedy władzę nad światem próbują przejmować nieuki wszelkiej maści? Ma, chociażby z powyższego względu. Czego teraz w szkołach uczą, tego nie wiem. Na szczęście, trafił nam się mądry, a nawet błyskotliwy Minister Oświaty, który wie co robi. Szkoła, mam nadzieję, spełnia nadal trzy podstawowe warunki: wychowuje, przekazuje wiedzę i ćwiczy w nabywaniu umiejętności. Wiedza wszelaka jest już nieznośnie rozległa i nawet po odcedzeniu ideologii strojącej się w piórka nauki, jej zasięg w każdej dziedzinie rośnie lawinowo. Wiedza to jedno, a umiejętności, to drugie. Na początku XX wieku kaligrafia była przydatna i wymagała zapewne więcej ćwiczeń, niż obecnie opanowanie obsługi smartfona.

A gdyby tak w ramach ćwiczeń, uczyć dzieci umiejętności artystycznych? Wiem, że zamiast poświęcać czas na jakieś nieudolne machanie pędzlem, można pstryknąć fotkę, która zachwyci pięknem. Może zatem więcej wysiłku poświęcić grze na instrumentach, których dawniej zapewne brakowało. Nauka aktorstwa „oprzyrządowania” nie wymaga, a jest to bardzo pożyteczna umiejętność i wcale nie służy ona do wprowadzania w błąd. Przeciwnie, uczy wczuwania się w role osób, z którymi mamy kontakt. Łatwiej ją zastosować w codziennym życiu, niż wykutą nawet na blachę psychologię. Aktorstwo nie przeszkodziło, a moim zdaniem, pomogło osiągnąć to, co osiągnęli tacy ludzie jak Karol Wojtyła, czy Ronald Reagan.

Z pozdrowieniami

Małgorzata Todd

KOMENTARZ

Ad.Artyści kina 15/2023(615)

Szanowna Pani Małgorzato

Trzeba przyznać, że machina „kultury” działa bez zarzutu. Czasami zgrzyta, mieli zbyt wolno, ale jednak ciągle „robi swoje”. Czy można przed jej działaniami się uchronić ? Można, ale trzeba chcieć. Co powoduje, że nie chcemy chcieć? Diagnoza jest prosta – lenistwo umysłowe. To taki covid, który rozgościł się na całego w umysłach ludzi należących do świata Zachodu (okazuje się, że miarą „ucywilizowania” człowieka jest jego bezmyślność). Dlaczego to właśnie ten obszar naszego globu w sposób szczególny został dotknięty tą przypadłością? Zapewne przyczyn jest wiele, jednak dwie wydają się najistotniejsze. Pierwsza - to dostatek materialny, który jest udziałem tych społeczeństw (bieda zmusza do myślenia), druga - to koncentracja ogromnego kapitału w zaledwie kilku rękach. Ta GARSTKA ludzi jest w tak wielkim ciągu jego pomnażania, że nie może przestać. Wpadli na genialny pomysł - inwestycji w ludzkie umysły. Rzucili „na rynek” kilka idiotycznych ideologii, którymi karmią „cywilizowane” masy od lat. Oczywiście - z dobrym dla siebie skutkiem, bo ludziska zamieszkujący „strefę cywilizowaną” mają pełen dostęp do mediów, edukacji i przybytków kultury. Wszystkie te segmenty zostały ideologicznie spacyfikowane, więc inwestycja „w umysły” z pewnością zwróci się kilkukrotnie. W końcu za ten biznes zabrał się nie byle kto.

Serdecznie Panią pozdrawiam – Ewa Działa-Szczepańczyk