Archiwalne edycje biuletynu

Audio: Facebook | YouTube | MediaFire 

Odnośnie wyborów 

     W tym miejscu będę zamieszczała uwagi i pomysły czytelników odnośnie wyborów. Oto pierwszy z nich:

     W Luksemburgu jest obowiązek głosowania we wszystkich wyborach. Kara za niegłosowanie to 1000 Euro czyli ponad 4000 naszych złotych.

     U nas karty do głosowania mogłyby być w kolorze ugrupowania politycznego np. PiS – niebieski, PSL – zielony, SLD – czerwony, PO – różowy (ulubiony kolor B. Komorowskiego). NOWOCZESNA – żółty.

     Kolory pastelowe, delikatne, aby nazwiska kandydatów były czytelne. To byłoby pomocne nie tylko dla osób starszych, którzy często oddają swój głos przypadkowo, nawet bez partyjnych orientacji, bo nie rozróżniają nazwisk lokalnych kandydatów i ich przynależności. Niekiedy nawet z tego powodu wolą nie iść na wybory.

Zdzisława Górska

 Strzyżów

     Warunkiem masowego udziału głosującym powinno być pełne przedstawienie kandydatów i ich walorów moralnych, umysłowych, kompetentnych, godnych powszechnego zaufania. Jak trafnie wypowiedział się kiedyś Janusz Korwin Mikke o dotychczasowych parlamentarzystach polskich, „że powinni siedzieć w wiezieniu, a nie w ławach poselskich”. Skrajną głupotą i nieuczciwością jest wybieranie parlamentarzystów zamieszkujących w innych okręgach, jak miało to miejsce w okresie PRL i w III RP, tzw. spadochroniarzy.

Leszek Skonka 

Lekcja pokera

odcinek 171

♣

   – To, czym był socrealizm dla literatury dwudziestego wieku, tym jest poprawność polityczna dla literatury dwudziestego pierwszego wieku – wygłosił jedną ze swych sentencji radca Żarski. – Zakłamanie, to zawsze zakłamanie. Nieważne, z jakich pobudek – dodał, odkładając na blat stolika książkę lansowanego od niedawna pisarza.

   Siedzieli razem z Hanką w ogródku żoliborskiej restauracji. Pierwsze wiosenne promienie zachęcały do przebywania na świeżym powietrzu, które tak do końca świeże nie było ze względu na parę przy sąsiednim stoliku raczącą się dymem papierosowym.

   – Jesteś pewna, że dobrze zrobiłaś, rezygnując z posady u Buchniarza już teraz, przed wyrokiem? – zmienił temat.

   – To był ostatni dzwonek. Nie mogę przecież pracować u kryminalisty.

   – Nie został jeszcze skazany.

   – To tylko kwestia czasu. Nie wyobrażam sobie innego wyroku jak skazującego dla współwinnego morderstwa.

   – Obyś się nie myliła – powiedział Andrzej Żarski, biorąc za rękę byłą sekretarką byłego posła.

   – Masz co do tego wątpliwości?

   – Znasz mnie. Powątpiewam we wszystko, a zwłaszcza w mądrość i uczciwość władz.

   – Liczne afery przyzwyczaiły nas do nieufności – zgodziła się Hanka.

   – Głupota towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów – powiedział Andrzej znowu sentencjonalnie. – Ale dawnymi czasy nie była powodem do dumy.

   – Fakt. Obecnie „mądrzy inaczej” wymagają szacunku dla głoszonych przez siebie andronów.

   – Zależy, jak na to spojrzeć.

   – Czyżbyś i na ten temat miał odmienne zdanie? – spytała Hanka. Zabrzmiało nieco uszczypliwie, ale on nie zwrócił na to uwagi.

   Ciągnął dalej:

   – Tak sobie myślę, że mądrych i głupich łączy ta sama zasada: jeśli myślisz tak jak ja, to jesteś mądry, jak inaczej, toś głupi i tyle – Andrzej Żarski wygłosił jedną ze swoich nieco kontrowersyjnych maksym.

   – W tym względzie rzeczywiście mamy pełną demokrację – zgodziła się Hanka.

   Żarski nad czymś się zastanowił, po czym powiedział:

   – Jestem ci wdzięczny, że zechciałaś się ze mną spotkać.

   – Nigdy chyba nie przestaniesz mnie zaskakiwać – odparła. – Dlaczego miałabym się nie zgodzić?

   – Wydawało mi się, że ostatnio traktowałaś mnie... jakby to ująć? Mniej przychylnie.

   – Zdawało ci się.

   – Tak to jest z gadułami.

   – Kogo masz na myśli?

   – Siebie, oczywiście. Kogóż by innego?

   – Nie uważam cię za gadułę. Zawsze umiesz mnie zaciekawić tym, co mówisz. Sama zamierzałam do ciebie zadzwonić i zaproponować spotkanie, ale zrezygnowałam.

   – Dlaczego?

   – Nie lubię się narzucać.

   – No tak! A wydawać by się mogło, że oboje jesteśmy dorośli.

   – I to od dość dawna – uzupełniła Hanka z melancholijnym nieco uśmiechem.

   – Zastanawiam się, jak teraz młodzi wyznają sobie miłość – powiedział Andrzej. Trudno było zgadnąć czy jest to zmiana, czy kontynuacja tematu.

   – Pewnie jak dawniej – odparła ostrożnie.

   – No, nie wiem. Słowa zmieniły sens. Takie „kocham cię” mawia się na przywitanie i pożegnanie. Nie mają już żadnego ciężaru gatunkowego.

   – Tak to jest z nadużywaniem słów – zgodziła się.

   – Podobnie ma się sprawa z wulgaryzmami – dodał Żarski. – Ktoś, kto zaczyna wypowiedź od słów: „Ja k...” wcale nie oznacza samokrytyki.

   – Najczęściej w ogóle nic nie znaczy. Zauważyłeś przytaczane przez prasę nagrania rozmów ministrów z biznesmenami? Co drugie słowo musiano wykropkować.

   – Hołota tu rządzi. Tak sobie myślę, że nadchodzi znowu czas na zmiany.

   – Niepoprawny optymista.

   – Wcale nie. Popatrz, w czterdziestym piątym wprowadzono pierwszą grubą kreskę. Za dowcipy niepoprawne politycznie sadzano do więzień. Zdawało się, że prawda nie ma szans się przebić. Pięćdziesiąty szósty i osiemdziesiąty pierwszy pokazały, na co Polaków stać. Dlatego wierzę, że obecna cenzura, czyli zakłamanie w imię poprawności politycznej, też się skończy któregoś pięknego dnia.

   – Samo?

   – Należy mu pomóc. Moim zdaniem jesteśmy narodem wybitnie tolerancyjnym a zarazem nieobojętnym na los innych. – Żarski znowu zapalał się do tematu, który nigdy nie przestawał go nurtować. – Reprezentujemy postawy tolerancji w tym najlepszym tego słowa znaczeniu.

   – Dlaczego więc jesteśmy oskarżani o wszelkie przewiny z tego zakresu?

   – Dobre pytanie. Należałoby się lepiej przyjrzeć tym oskarżającym, wtedy może udałoby się znaleźć odpowiedź.

   – Co zamierzasz? Założyć własną partię?

   – Myślałem o tym, ale doszedłem do wniosku, że polityka to raczej zajęcie dla prokuratora. Ma wiele wspólnego z kryminałem. Zarówno śledczy, jak i polityk starają się odpowiedzieć na pytania: kto, kogo i w jaki sposób załatwił. Na pytanie: : po co? tylko detektyw usiłuje znaleźć odpowiedź. Polityk nie potrzebuje.

   – Bo ją zna?

   – Właśnie. Odpowiedź brzmi zawsze tak samo: żeby nasze było na wierzchu.

. 

CDN

Pobierz odcinki powieści w plikach PDF. Już teraz można zamówić całość w formie e-booka za jedynie 20 zł wpłacając należność na konto Wydawnictwa TWINS (dane w stopce) oraz podając e-mail do wysyłki. 

strona autorska M.Todd - zobacz tutaj

profil M.Todd na Facebook - zobacz tutaj

kanał filmowy M.Todd na YouTube - zobacz tutaj

zamów prenumeratę newslettera - kliknij tutaj